پرورش مرغ محلی

صنعت جوجه کشی نیز مانند هر صنعت دیگری دارای اصطلاحات خاصی می باشد که در این مطلب می خواهیم مهم ترین آنها را خدمت تان ارائه دهیم :

الف - اتاقک هوا : همان کیسه هوایی است که در قسمت پهن تخم قرار دارد و به مرور زمان با تبخیر محتویات داخل تخم، بزرگتر شده و جوجه هنگام بیرون آمدن از تخم آن را سوراخ کرده و اکسیژن لازم برای خروج را به دست خواهد آورد.

ب - اتاق دود : در این اتاق تخم ها قبل از قرارگیری در داخل دستگاه جوجه کشی با استفاده از گازهای ضد عفونی کننده مانند پرمنگنات پتاسیم و فرمالدهید ضد عفونی می شوند. تخم ها به مدت 20 دقیقه در این اتاق می مانند و با استفاده حاصل از ترکیب فرمالین و پرمنگنات پتاسیم ضد عفونی می شوند. 

ج - بازده جوجه کشی : بازده یا راندمان جوجه کشی در واقع نسبت تعداد تخم های تبدیل شده به جوجه به تعداد کل تخم های قرار داده شده درون دستگاه می باشد. هر چه قدر یک دستگاه جوجه کشی بازده جوجه کشی بالایی داشته باشد، کیفیت و قدرت جوجه کشی بالاتری خواهد داشت. 

د - پیش گرم : با توجه به اینکه تخم های نطفه دار در دمای 15 درجه نگه داری می شوند و دمای داخل دستگاه جوجه کشی 37 الی 38 درجه سانتی گراد است، بنابراین در صورت قرار دادن بلافاصله ای تخم ها درون دستگاه باعث وارد آمدن شوک دمایی به آنها خواهد شد، پس باید قبل از قرار دادن داخل دستگاه باید آنها را در دمای اتاق یعنی 25 درجه گرم نمود که به نام پروسه پیش گرم شهرت دارد. 

هـ - تخم نطفه دار : اگر در بین گله تخم گذار، پرنده نر حضور داشته باشد به احتمال زیاد تخم های گذارده شده توسط پرنده ماده نطفه دار خواهد بود که کاملا برای جوجه کشی مناسب می باشد. برای نطفه دار شدن تخم ها ، باید به ازای هر 3 الی 4 پرنده ماده یک پرنده نر حضور داشته باشد. 

و - تفریخ : در گذشته و در کتاب های قدیمی به عمل هچ (یعنی بیرون آمدن جوجه ها از تخم) تفریخ می گفتند و امروزه نیز به ندرت استفاده می شود. 

مرغ از جمله پرنده های است که در هر جایی امکان پروررش دارند و از هر چیزی نیز تغذیه می کنند. پس اگر می خواهید پرورش مرغ خانگی را راه اندازی کنید بدون نگرانی از جا و مکان و تغذیه انها می توانید این کار را شروع کنید. 

نکته مهم در پرورش مرغ خانگی علاقه است چرا که اگر به این پرنده و نگهداری از آنها و سر و کله زدن با بیماری های انها آشنا نباشید، و علاقه مند نباشید قطعا از این کار خسته خواهید شد. 

برای شروع کار می تونید چند تا مرغ و خروس محلی بخرید و اونها  رو داخل سالن قرار بدید، بهتره اونها رو در اوایل بهار خریداری کنید تا تخم های نطفه دار به شما بدن. شما می تونید تخم های اونها رو با استفاده از دستگاه جوجه کشی تبدیل به جوجه کنید و جوجه های یک روره خوشگل داشته باشید و به این شکل کار پرورش مرغ رو رونق بدید.

تهیه دانخوری و ابخوری، دان مرغ و هیتر و فن های تهویه از مومات این کار است که بنا به ظرفیت سالن می توانید تعداد مناسبی از انها را بخرید. 

سلام دوستان 

در این مطلب می خوام شما رو بیماری مهمی که اکثر پرنده های صنعتی از قبیل مرغ رو در بر میگیره ، اشنا کنم.

این بیماری یکه با نام کانیبالیسم شناخته شده است، به دیگر خاری نیز معروف است و پرنده های بیمار به یکدیگر حمله کرده و همدیگر را نوک می زنند. 

عوامل بیماری کانی بالیسم (یک دیگر خوری)

عوامل محیطی زیادی باعث این بیماری می شوند و میتواند راه را برای سایر بیماری ها باز کند . در هر صورت این بیماری باید به سرعت تشخیص و درمان شود وگرنه سلامت کل گله را به خطر خواهد انداخت. بیماری کانی بالیسم منشأ ویروسی ندارد و در حقیقت یک عادت و رفتار پرخاشگرانه در بین طیور می باشد که باعث می شود به یک دیگر و زخم های باز نوک بزنند.  مهمترین عوامل این بیماری در بین پرندگان بدین شکل می باشند:

• نور زیاد: شدت نور زیاد و طولانی مدت باعث می شود پرنده پرخاشگر شود.
• تغذیه یکنواخت: جیره غذایی ثابت و محدود می تواند سبب کمبود برخی از مواد معدنی در پرنده شود.
• گرمای بیش از حد: هوای گرم نیز من جمله عوامل تأثیر گذار در بیماری خود خوری و هم نوع خوری پرندگان میباشد.
• تراکم زیاد و نبود فضای کافی برای پرنده: در صورتی که در یک مکان تعداد انبوهی از پرندگان نگه داری شوند و به اندازه کافی فضای گردش نداشته باشند شروع به نوک زدن به یک دیگر می کنند.
• استرس و ترس: زمانی که پرنده دچار تشویش و اضطراب می شود حالت تهاجمی تری به خود گرفته و ممکن است شروع به جنگیدن و زخمی کردن سایر پرندگان کند.
• عدم تهویه هوای: تهویه هوا برای پیشگیری بیماری کانی بالیسم بسیار ضروروی می باشد.
• رعایت نکردن موارد بهداشتی: رعایت موارد بهداشتی از مومات کار پرورش پرندگان می باشد و عدم توجه به آن احتمال بسیاری از بیماری ها را دو چندان برابر می کند.
• نبود دان خوری و آبخوری کافی: پرندگان نیز برای غذا خوردن با هم در یک محیط احساس رقابت می کنند و اگر غذا و آب کافی نباشد می تواند جرقه یک درگیری بین طیور را بزند که کانی بالیسم یکی از عوارض آن خواهد بود.
• گرسنه ماندن طولانی پرنده: در صورت نبود غذای کافی ، پرندگان شروع به خود خوری و همدیگر خوری می کنند.
• پرندگان کند رشد: برخی از پرندگان نسبت به سایر هم نوعان خود دیرتر رشد می کنند و پر های بدن آنها دیرتر بیرون می آید. همین موضوع بدن پرنده را در برابر خونریزی آسیب پذیرتر می کند.
• نگه داری گونه ها و نژاد های مختلف در کنار هم: در بسیاری از نژاد ها تفاوت های ظاهری می تواند پرنده را به کنجکاوی و پرخوری تشویق کند که بیماری کانی بالیسم یکی از عوارض این کار می باشد.